tworzę wspomnienia nanizuję je jak koraliki na sznurek a ty (jako mistrzyni od sznurków już w łonie matki) zawiązujesz je na dwa supełki nierozwiązywalne chcę, by te naszyjniki były długie aż do kolan albo lepiej do kostek bo kocham twoje stópy
spacerujemy sobie w lesie jak za czasów, gdy byłaś jeszcze w moim brzuchu, albo siedziałaś sobie w wózku trzy i pół roku temu? dwa lata temu? mam wrażenie, że ostatnie sześć miesięcy minęło jak jeden nie zdążyłam nawet opisać tego procesu dojrzewania jabłka a ono już było gotowe do zerwania …
wchodzimy po mokrych schodach, a ty mówisz, że widzisz żyrafę, która okazuje się ślimakiem nagim w cętki ciekawe skojarzenie cętek na jego śliskiej skórce z szyją żyrafy niezbadane są meandry twego umysłu i chcę, by było tak zawsze żeby nikt nie ociosał twej głowy na wzór kwadratu systemu nie wpasował …
umiesz już sama ubrać buty, wchodzić i schodzić po schodach, a nawet wymienić worek w koszu na śmieci, a masz dopiero 2 latka. umiesz wdrapać się na blat w kuchni i na stół, wspinasz się po kaloryferze i jesz paluszkiem vibovit z malutkiej miseczki. jak tak dalej pójdzie, to niedługo …
zanim pojawiłaś się w moim życiu, nie miałam pojęcia, że istnieją bajki o traktorach ani o tym, że można jeść prince polo w poprzek że jednym raffaello można zasypać pół pokoju, jak kokosowym confetti że ciasto na brownie najlepiej mieszać w garnku siedząc na blacie że mamy w domu 26 …
